Biskupice są niewielką miejscowością, położoną w odległości 5 km od Czchowa przy drodze prowadzącej z Jurkowa do Tarnowa. Zamieszkiwana jest przez ok. 420 mieszkańców. Wieś, mimo tego, że niewielka, ma dwa oblicza. Pierwsze to teren równinny na południu miejscowości, zamknięty doliną Dunajca, drugie to niewielkie wzniesienia w części północnej. Zakrojone na szeroką skalę badania archeologiczne, przeprowadzone w 1989 r. potwierdziły osadnictwo na tym terenie już w czasach neolitycznych, duży wzrost ilości mieszkańców nastąpił we wczesnym średniowieczu. Pierwsza wzmianka o Biskupicach pochodzi z początku XIII w. Wspomina o niej kronika Wincentego Kadłubka. Dziesięcina ze wsi była płacona Kapitule krakowskiej. W XIV w. Biskupice były własnością rycerską, należały do rycerza Paszko Pawła, zwanego Złodziej. Jego młodszy syn walczył pod Grunwaldem w wojskach króla Władysława Jagiełły. Jeden z kolejnych właścicieli, Jakub Szczekocki, doprowadził do rozgraniczenia Biskupic i Domosławic. W 1511 r. Jan Melsztyński sprzedał Biskupice Mikołajowi Jordanowi z Zakliczyna, kasztelanowi wiślickiemu. W rękach Lanckorońskich i Tarłów pozostają Biskupice do roku 1886. W 1740 właściciele Biskupic dodają do nazwy wyraz „Lanckorońskie”. Nowa dwuczłonowa nazwa funkcjonowała do końca XIX w. Wtedy to właściciel Szczęsny Oświęcimski zmienia nazwę Biskupice Lanckorońskie, na Biskupice Melsztyńskie, nawiązując tym samym do pierwszych właścicieli miejscowości. W latach dwudziestolecia międzywojennego współwłaścicielem dworu był m.in. płk. dypl. Andrzej Kunachowicz, dowódca 20 pułku ułanów im. Króla Jana III Sobieskiego z Rzeszowa, o którym wyszła ostatnio książka „Trzy wojny w siodle” – Wspomnienia legionisty Andrzeja Kunachowicza z lat 1914-1939. W roku 1912 właściciele ziemi dworskiej – Leon Kunachowicz oraz Szczęsny Oświęcimski, odsprzedają ją okolicznym rolnikom. W okresie II wojny światowej na teren Biskupic przybywają wysiedleńcy ze Wschodu. Od 1 stycznia 1955 do 1965 roku w Willi w Biskupicach znajduje się Gromadzka Rada Narodowa, do której należą Biskupice, Domosławice, Jurków i Złota. Lata 1963-90 są „najbogatsze” dla Biskupic. Jest to okres istnienia na tym terenie „ośrodka” uprawy tytoniu. Zyski osiągane ze sprzedaży całkowicie zmieniają gospodarcze oblicze wsi. Powstaje wiele murowanych domów na miejscu starych drewnianych. W latach 1960-66 mieszkańcy w czynie społecznym budują remizę strażacką, która służy mieszkańcom do dziś. W roku 1989 ma miejsce ważne wydarzenie, mianowicie rozłączenie Biskupic i Domosławic, które dotychczas były jednym sołectwem. Miejscowość jest ekologicznie czysta.