Czchów jest jedną z najstarszych miejscowości Małopolski leżącą malowniczo na lewym brzegu Dunajca. Najnowsze badania archeologiczne prowadzone na wzgórzu zwanym „Grodzisko” wykazały istnienie osady zamieszkiwanej przez
ludność epoki brązu. Parafia Czchów powstała w XII w. Pierwsza historyczna wzmianka dotyczy roku 1215. Czchów w źródłach średniowiecznych występuje pod nazwą Alba Ecclesia i Weyskirche. Trudno ustalić genezę miasta. Dokument z 1288 r. wymienia Czchów wśród 30 wsi klasztoru tynieckiego, które Leszek Czarny pozwolił Benedyktom lokować na prawie niemieckim. Na pewno Czchów otrzymał prawa miejskie przed rokiem 1333. W 1355 r. król Kazimierz Wielki na prośbę mieszkańców nadał miastu, w miejsce obowiązującego dotąd prawa średzkiego, prawo magdeburskie. Według informacji Jana Długosza w Czchowie mieszkali Niemcy i im też miasto zawdzięcza swoją druga nazwę Weyskirche, czyli Biały Kościół. Przed rokiem 1360 Czchów przeszedł w ręce królewskie. Według Jana Długosza Kazimierz Wielki otoczył miasto murami. Rozwojowi miasta sprzyjało położenie na ważnym szlaku handlowym z Węgier do Krakowa. Istniała tu komora celna. O rozwój miasta troszczyli się królowie. W 1433 r. Władysław Jagiełło nadał miastu przywilej odbywania jarmarku 1 sierpnia, a Kazimierz Jagiellończyk w 1489 r. ustanowił drugi jarmark w dniu 21 października. Zygmunt August zaś w 1510 r. zezwolił na wolny targ mięsem. W średniowiecznym Czchowie mieszkali rzemieślnicy różnych specjalności. Już w XIV w. zorganizowani byli w bractwa cechowe. Ważną rolę odgrywało tu rolnictwo. Z końcem XIV w. Czchów był siedzibą sądu ziemskiego i stolicą powiatu. Istniała szkoła parafialna i szpital. Od roku 1545 w Czchowie funkcjonował wodociąg zbudowany przez Tomasza Żupnika z Bochni. Konstrukcja przetrwała aż do lat 80. XX w. Na rynku stał ratusz miejski, kramy, waga, postrzygalnia oraz kościół parafialny. W miastach królewskich władzę sprawował wójt i ławnicy. Pierwszym znanym z imienia wójtem był Wojsław, który wydał zgodę Mikołajowi na budowę młyna wodnego. Czchów niszczyły liczne pożary, epidemie, powodzie, a rozwój Zakliczyna przyczynił się do upadku gospodarczego miasta w drugiej połowie XVI w. Rozwinął się jedynie ośrodek ariański zaszczepiony tu przez byłego proboszcza, spowiednika królowej Bony Franciszka Listmanina. W latach 1652-53 pomór zdziesiątkował ludność Czchowa, a wojska szwedzkie i węgierskie (1655-57) niszczyły miasto. Zmiany przyniosło dopiero panowanie Stanisława Augusta Poniatowskiego. Od roku 1765 zaczął znowu funkcjonować w Czchowie Sąd ziemski dla powiatów sądeckiego i czchowskiego. W 1772 r. włączono południową Małopolskę, a wraz z nią Czchów do Austrii w wyniku I rozbioru Polski. Wszystkie dobra starostwa, przejęte wraz ze wszystkimi królewszczyznami przez rząd austriacki zostały sprzedane w 1781 r. ówczesnej starościnie Zofii Grabowskiej za 280.000 zł. Czchów pod panowaniem austriackim nie miał możliwości rozwoju, ominęła go kolej żelazna, pozostał osadą rolniczą. W 1867 r. zlikwidowany został powiat czchowski, a w roku 1928 Czchów utracił prawa miejskie. Ponownie je odzyskał dopiero w roku 2000. Po wielkiej powodzi 1934 r. podjęto decyzję o budowie zapory wodnej w Czchowie. Ukończenie budowy w roku 1949 i utworzenie zbiornika retencyjnego Jeziora Czchowskiego, zmieniło charakter całego regionu, tworząc dobrą bazę do rozwoju turystyki. Dziś Czchów zamieszkuje ok. 2360 mieszkańców.