Kościół został zbudowany w 1586 roku, następnie przebudowany w XVIII wieku. Do nawy głównej dostawiono przedsionek dopiero w XX wieku.

    Jest to kościółek drewniany, konstrukcji zrębowej, oszalowany, jednonawowy, z niewyodrębnionym prezbiterium, zamknięty trójbocznie. Wnętrze zostało nakryte stropem płaskim. Dach ma dwuspadowy, podbity gontem, z wieżyczką na sygnaturkę.

    Barokowe wyposażenie pochodzi z przełomu XVII i XVIII wieku. W ołtarzu głównym umieszczono najcenniejsze w kościele obrazy: renesansowy wizerunek Chrystusa, niosącego krzyż oraz dwa skrzydła gotyckiego tryptyku z XV wieku z postaciami świętych: Katarzyny i Stanisława (na awersach) oraz Chrystusa Bolejącego i Matki Bożej Bolesnej (na rewersach). Klęczące postacie to fundatorzy tryptyku: duchowny oraz rycerz herbu Gryf.

    Ponadto na uwagę zasługuje obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, wykonany w stylu barokowym w XVIII wieku. Kościół ten przez dwa wieki pełnił funkcję kościoła parafialnego.