Domosławice to niewielka, licząca ponad 300 mieszkańców miejscowość. Stanowi ona granicę gminy Czchów i jednocześnie powiatu brzeskiego. Sąsiednie miejscowości Faliszewice, Charzewice i Melsztyn, należą już do powiatu tarnowskiego, jednocześnie są częścią parafii w Domosławicach. Badania archeologiczne, przeprowadzone tu na szeroką skalę przed dwudziestu laty pokazały, że Domosławice znacznie później niż sąsiednie miejscowości zaczęły być zamieszkiwane. Dopiero w okresie rzymskim, a więc w pierwszym wieku naszej ery mieli się tu osiedlać przedstawiciele kultury przeworskiej, a następnie Słowianie. Nazwa Domosławice mogła pochodzić od węgierskiego Domos, skąd miał przybyć w X w. św. Świerad lub od imienia bądź nazwiska, herbu lub przezwiska właściciela np. Domosław. Domosławice, granicząc z Melsztynem, gdzie znajdował się zamek Spytka z Melsztyna, znajdowały się w jego strefie wpływów, były własnością szlachecką. Do początku XVI w. należały do Melsztyńskich, kiedy to Jan z Melsztyna sprzedaje Domosławice Mikołajowi Jordanowi z Zakliczyna. W XVII w. Jordanów zastępuje ród Tarłów. Córka Stanisława Tarły i Barbary – Teofila była właścicielką Złotej i Domosławic, żoną księcia Janusza Ostrogskiego, kasztelana krakowskiego. Kazała wybudować kaplicę w Domosławicach ok. 1615 r. i wystawić dom dla potrzebujących. Ta „pierwotna świątynia była drewniana, otoczona sobótkami, czyli podcieniami, czyli zadaszeniem, chroniącym pątników, podróżnych, wiernych, żebraków, przybyłych w sobotę na niedzielne nabożeństwo.” W kościele umieszczony został obraz

Matki Bożej, przywieziony z wyprawy na Moskwę w 1606 r., w której brał udział ojciec Teofili. Kolejni właściciele przekazywali sobie tą niewielką wioskę na zasadzie dziedziczenia. Anna Lanckorońska z Tarłów przekazała Domosławice synowi Stanisławowi Lanckorońskiemu. Maciej Lanckoroński, który w 1760 r. stał się właścicielem tzw. klucza charzewickiego, odziedziczył te tereny od Stanisława. Syn Macieja, Antoni, wybudował w Domosławicach nowy kościół. Po zniszczeniu zamku i kaplicy zamkowej w Melsztynie przez konfederatów i wojska kozackie w 1770 r., decyzją biskupa krakowskiego Kajetana Sołtyka, na wniosek proboszcza z Melsztyna, wyposażenie kościoła zostało przeniesione do nowo utworzonej parafii w Domosławicach. Ważnym odnotowanym faktem było wybudowanie – postawienie przy potoku figury ks. Jana Napomucena, znanego w kościele również z dochowania tajemnicy spowiedzi aż do śmierci. Figurę postawiono w 1729 r., to jest w roku jego kanonizacji. Została ona postawiona na okoliczność wielkiej powodzi. Jest to najstarszy zabytek na terenie parafii, poza kamienną chrzcielnicą z 1490 roku. Fundatorem wspomnianej figury była Anna Tarłowa, Kuchmistrzowa Koronna. Do Domosławic

często przybywał malarz Jacek Malczewski. Malarz znany był ze swojej religijności, niezwykle cenił sobie ten mały kościółek i miał szczególne nabożeństwo do Matki Bożej Domosławickiej. Miał tu bywać również Jan Matejko i Wojciech Kossak, malarze, którzy przyjaźnili się z Malczewskim. W ostatnim czasie (2012 r.) w Domosławicach otwarto Państwową Szkołę Muzyczną I stopnia, z kilkoma filiami w sąsiednich gminach.