Dwór został wzniesiony lub przebudowany na początku XIX wieku, jako siedziba zarządcy miejscowego folwarku, należącego do Lanckorońskich.

    Obecny budynek dworski w Biskupicach Melsztyńskich składa się z dwóch części: klasycystycznego dworu oraz oficyny, która jest pozostałością wcześniej istniejącego tu dworu. Dwór jest budynkiem o murowano-drewnianej konstrukcji. Wzniesiony został na planie prostokąta, parterowy, częściowo podpiwniczony. Posiada dwutraktowy układ wnętrz z obszerną sienią i salonem na osi głównej oraz z układem dwóch pomieszczeń na osiach bocznych. Wejście główne, usytuowane po stronie północnej, prowadzi przez czterokolumnowy portyk z trójkątnym, pokrytym pionowym odeskowaniem, naczółkiem, zdobionym w części belkowania rzędem kostek.

    Do 1924 roku dwór nakrywał wysoki, czterospadowy dach łamany, zwany „polskim”, o połaciach podbitych gontami. Obecnie nakryty jest dachem dwuspadowym o szczytach zaszalowanych deskami, kryty dachówką ceramiczną.

    Odpowiednikiem wejścia głównego jest od niewielka drewniana, przeszklona weranda. Przy elewacji wschodniej usytuowano taras, wsparty na dwóch słupach, pod którymi znajduje się wejście do piwnic.

   Część zachodnia została połączona z budynkiem oficyny z pierwszej połowy XIX wieku, bez cech stylowych. Przed wejściem od strony północnej widoczny jest zarys owalnego podjazdu z klombem pośrodku oraz resztki dawnego parku.